Ο Άτριχος Πίθηκος - Νικόλας Άσιμος - Στίχοι

Το `χα τρακάρει και το `χα αγαπήσει ήσουν παιδούλα κι όλο ζωντανή μα ποια σου χάρις και ποιος θα σε γνωρίσει δε φτάνει να `σαι μοναχά παιδί. Και στα ντουβάρια ακόμα κι αν μιλάω την αορτή μου βγάζω στο κλαρί. Άτριχέ μου πίθηκε, αχανής, είν’ η μπαμπεσιά σου, ηρωίνωσες το LSD απ’ την ’’αγνοιά σου κι απ’ τη δειλία σου που είναι δικαστής. Εμείς έχουμε ιστορία, πολεμήσαμε στην Τροία και `συ μου `γινες πρεζόνι και σε πήρε το βαγόνι. Που πας ξυπόλητη μωρή στ’ αγκάθια. Βρες τη δύναμή σου κι έλα έΛεγχο θέλει κι η τρέλλα εγώ έχω καθαρίσει και αυτό ίσως βοηθήσει. Στης απουσίας σου λιώνω την ουσία αναστενάρισά μου μη χαθείς στο πάντρεμα με την ανυπαρξία δε φτάνει να `σαι μόνο χασικλής. Και μια στιγμή να σπάσεις τα ντουβάρια τη δύναμή σου κράτα σταθερή άτριχέ μου πίθηκε, η αυγή, δείχνει τα τσιμέντα μένει η ύπαρξή σου ορφανή μένει κι η πατέντα που σου επέβαλε να μείνεις αριθμός. Εμείς έχουμε ιστορία πολεμήσαμε στην Τροία και `συ μου γινες πρεζόνι κούφια η ώρα που μας ζωνει ανυπερθέτωσαν αι δυσκολίαι...